50 AÑOS D'UN FINAL FELIZ CON UN AQUEL DE POESÍA

 




A les once menos cinco de la nueche del 24 d’abril, suena na radio la canción qu’aquel añu  representó a Portugal nel Festival d’Eurovisión “E depois do Adeus”, de Paulo do Carvalho. Tratábase del primer avisu pa que les tropes tuvieran preparaes y se sincronizaren. Una hora y media más tarde, a les doce y venticinco minutos del 25 d’abril, na emisora católica portuguesa RADIO RENASCENÇA suena “Grândola, vila morena”, una canción de Zeca Afonso que yá fuera censurada poles autoridaes del Novo Estado por considerala comunista. “Grândola” yera la consigna pa que’l Movimientu de les Fuerces Armaes, un grupu de militares izquierdistes tomaren los puntos estratéxicos del País, dende’l cuartel de Pontón en Lisboa, poniendo fin a la dictadura más duradera d’Europa, dende 1925 a 1974, y llevando a Portugal a convertise nun estáu social y democráticu de derechu, ónde amás,  la gran mayoría de les provincies portugueses non europees algamaríen la independencia a curtiu plazu: Timor Oriental, Guinea Bisau, Cabo Verde, Angola y Mozambique.  Quedó Macáu, qu'en 1.999 sería devuelta a les autoridaes chines


El golpe estáu guañó, y el pueblu portugués, fartu de represión y de falta de llibertaes,  axuntóse al golpe entamáu polos llamaos “Capitanes d’abril”.

Cuenten qu’esa mesma mañana, una muyer llamada Celeste Caeiro, que trabayaba nel guardarropa  el restaurante “Sir”, inauguráu facía xusto un añu, volvía de vuelta pa casa, porque lóxicamente esi día nun diba abrir, con un brazáu de claveles.  Esos claveles diben ser repartíos ente les clientes del restaurante pol aniversariu, mentanto a los clientes diba dáse-yos un copo de Porto y pa que nun s’echaren a perder, Celeste llevaba un brazáu d’ellos pa casa. Al paecer, de la que llegó a  Rossio topóse colos soldaos y los tanques y ella entrugó-y a un soldáu qué  pasaba. El soldáu, dempués de cunta-y "Nós imos cara o Carmo para deter o Marcelo Caetano. Isto é unha revolución!",  pidió-y un pitu, ella nun llevaba tabacu, pero dio-y un clavel encarnáu que’l soldáu aceptó y  punxo na caña’l fusil. Darréu d’ello, Celeste foi repartiendo los claveles que-y quedaben ente los soldaos y asina ye como’l 25 d’abril ye tamién conocíu como “A Revoluçâo dos Cravos”





Marcelo Caetano atrincheróse nel Cuartel do Carmo y la GNR pincipió a disparar contra los civiles qu’ellí aconceyaron y hubo 4 muertos, l’únicu esparrame de sangre de tola Revolución.

Un final poéticu y feliz pa una dictadura ferruñosa, que me fai pensar que tenemos que mirar  a Portugal y a los portugueses como un exemplu a siguir. 

Mentanto n’España, al Réxime facía-y poca gracia y tenía cierta medrana a qu'esto s'espardiera pel restu la península. De toles formes, a Franco tovía-y faltaba añu y mediu pa morrer y, anque pincipiaba a dar  les boquiaes,  al final morrió na cama y, cincuenta años dempués, l'espíritu de la momia sigue vivu. 




Grândola, Vila Morena
Terra da fraternidade
O povo é quem mais ordena
Dentro de ti, ó cidade

Dentro de ti, ó cidade
O povo é quem mais ordena
Terra da fratenidade
Grândola, Vila Morena.

Em cada esquina, um amigo
Em cada rostro, igualdade
Grândola, Vila Morena
Terra da fraternidade

Terra da fraternidade
Grândola, Vila Morena
Em cada rostro, igualdade
O povo é quem mais ordena

À sombra duma azinheira
Que já nâo sabia a idade
Jurei ter por companheira
Grândola, a tua vontade.

Grândola, a tua vontade
Jurei ter por companheira
A sombra duma azinheira
Que ja nâo sabia a idade

 




 


 
 

 
 

 

Comentarios

Entradas populares