50 AÑOS D'UN FINAL FELIZ CON UN AQUEL DE POESÍA
A les once menos cinco de la
nueche del 24 d’abril, suena na radio la canción qu’aquel añu representó a Portugal nel Festival d’Eurovisión “E depois do Adeus”, de Paulo do Carvalho.
Tratábase del primer avisu pa que les tropes tuvieran preparaes y se
sincronizaren. Una hora y media más tarde, a les doce y venticinco minutos del
25 d’abril, na emisora católica portuguesa RADIO RENASCENÇA suena “Grândola, vila
morena”, una canción de Zeca Afonso que yá fuera censurada poles autoridaes del
Novo Estado por considerala comunista. “Grândola” yera la consigna pa que’l
Movimientu de les Fuerces Armaes, un grupu de militares izquierdistes tomaren
los puntos estratéxicos del País, dende’l cuartel de Pontón en Lisboa, poniendo fin a la dictadura más duradera d’Europa,
dende 1925 a 1974, y llevando a Portugal a convertise nun estáu social y democráticu de derechu, ónde amás, la gran mayoría de les provincies portugueses non europees algamaríen la
independencia a curtiu plazu: Timor Oriental, Guinea Bisau, Cabo Verde, Angola
y Mozambique. Quedó Macáu, qu'en 1.999 sería devuelta a les autoridaes chines
El golpe estáu guañó, y el pueblu portugués, fartu de represión y de falta de llibertaes, axuntóse al golpe entamáu polos llamaos “Capitanes d’abril”.
Cuenten qu’esa mesma mañana, una muyer llamada Celeste Caeiro, que trabayaba nel guardarropa el restaurante “Sir”, inauguráu facía xusto un añu, volvía de vuelta pa casa, porque lóxicamente esi día nun diba abrir, con un brazáu de claveles. Esos claveles diben ser repartíos ente les clientes del restaurante pol aniversariu, mentanto a los clientes diba dáse-yos un copo de Porto y pa que nun s’echaren a perder, Celeste llevaba un brazáu d’ellos pa casa. Al paecer, de la que llegó a Rossio topóse colos soldaos y los tanques y ella entrugó-y a un soldáu qué pasaba. El soldáu, dempués de cunta-y "Nós imos cara o Carmo para deter o Marcelo Caetano. Isto é unha revolución!", pidió-y un pitu, ella nun llevaba tabacu, pero dio-y un clavel encarnáu que’l soldáu aceptó y punxo na caña’l fusil. Darréu d’ello, Celeste foi repartiendo los claveles que-y quedaben ente los soldaos y asina ye como’l 25 d’abril ye tamién conocíu como “A Revoluçâo dos Cravos”
Marcelo Caetano atrincheróse nel
Cuartel do Carmo y la GNR pincipió a disparar contra los civiles qu’ellí aconceyaron
y hubo 4 muertos, l’únicu esparrame de sangre de tola Revolución.
Un final poéticu y feliz pa una
dictadura ferruñosa, que me fai pensar que tenemos que mirar a Portugal y a los portugueses como un exemplu
a siguir.
Mentanto n’España, al Réxime facía-y poca gracia y tenía cierta medrana a qu'esto s'espardiera pel restu la península. De toles formes, a Franco tovía-y faltaba añu y mediu pa morrer y, anque pincipiaba a dar les boquiaes, al final morrió na cama y, cincuenta años dempués, l'espíritu de la momia sigue vivu.
Grândola, Vila MorenaTerra da fraternidadeO povo é quem mais ordenaDentro de ti, ó cidadeDentro de ti, ó cidadeO povo é quem mais ordenaTerra da fratenidadeGrândola, Vila Morena.Em cada esquina, um amigoEm cada rostro, igualdadeGrândola, Vila MorenaTerra da fraternidadeTerra da fraternidadeGrândola, Vila MorenaEm cada rostro, igualdadeO povo é quem mais ordenaÀ sombra duma azinheiraQue já nâo sabia a idadeJurei ter por companheiraGrândola, a tua vontade.Grândola, a tua vontadeJurei ter por companheiraA sombra duma azinheiraQue ja nâo sabia a idade
Comentarios
Publicar un comentario